Ekonomik durumu kötü olan aileler genellikle yaygın bir olguyla karşılaşırlar: eşyaların birikmesi. Bu olgu, ailenin her köşesinde kendini gösterebilir.

Duvarlarda her türlü raf asılı duruyor, üstleri tekrar eden eşyalarla dolup taşmış. Mutfakta, plastik torbalarla dolu kaplar ve sayısız bez büyük bir alan kaplıyor. Raflar ve dolaplar, birçok artık çok az kullanılan çeşitli tarzda yemek takımlarıyla dolup taşmış.

Çekmeceler çeşitli kullanım kılavuzları, geçmişteki ilaçlar ve yıllar önceki fatura makbuzlarıyla dolu. Evdeki her boşluk, çeşitli eşyalarla dolmuş gibi görünüyor. Buzdolabının dondurucu kısmında sık sık eski, kökeni belirsiz dondurulmuş gıdalar bulmak mümkün.

Dolapta, pek çok kıyafet uzun zamandır giyilmedi ama hala değerli alan kaplıyor. Bu giysileri saklamak için ev daha fazla depolama kutusu almak zorunda kaldı. Bazı eski veya yarı kullanılmaz küçük elektrikli aletler ve elektronik ürünler bir köşede toplanmış durumda.

Yatak örtüleri ve nevresimlerin sayısı da sürekli artmaktadır; bunların bazıları yıllar önceki taşınma sırasında dağıtılmış, bazıları ise sararıp küflense de hala yatağın altına konulmuştur. Yatak başlığının çekmeceleri, kullanılmayan çeşitli eşyalarla dolup taşmaktadır; bunlar arasında şarj kabloları, eski telefonlar, piller, yedek anahtarlar ve asla kullanılmamış gözlük camları bulunmaktadır.

Şampuan, diş macunu, tek kullanımlık diş fırçası gibi kişisel bakım ürünleri de toplanarak, belki de asla gelmeyecek olan 'seyahate çıkma' fırsatını bekliyor.

Bu fenomen, bazı ailelerin tüketim psikolojisini ve yaşam alışkanlıklarını yansıtmaktadır. Bu eşyalar belirli bir anda işe yarayabilir, ancak aşırı birikim yaşam kalitesini etkileyebilir. Kullanışlı eşyaları korumak ile ev düzenini sağlamak arasında denge bulmak, her ailenin düşünmesi gereken bir meseledir.