Web2 AI ve Web3 AI'nin entegrasyon trendi ve etkileri

Son zamanlarda AI alanındaki gelişmeleri gözlemlediğimde ilginç bir evrim mantığı keşfettim: Web2 AI merkezi yapıdan dağıtık yapıya geçerken, Web3 AI konsept kanıtı aşamasından pratik aşamaya geçiyor. Bu iki alan hızla birleşiyor.

Web2 AI'nın en son gelişmeleri, AI modellerinin daha hafif ve taşınabilir hale geldiğini göstermektedir. Örneğin, yerel zeka ve çevrimdışı AI modellerinin yaygınlaşması, AI uygulama alanının artık büyük bulut bilişim merkezleriyle sınırlı olmadığı, akıllı telefonlar, kenar cihazlar hatta nesnelerin interneti terminallerinde dağıtılabileceği anlamına geliyor. Aynı zamanda, bazı AI asistanları, AI'lar arası etkileşimi gerçekleştirmek için çok modlu diyalog protokolleri aracılığıyla, AI'nın tekil bir akıldan grup işbirliği modeline geçiş yaptığını göstermektedir.

Bu gelişim trendi, önemli bir soruyu gündeme getiriyor: AI'nın taşıyıcısı son derece dağınık olduğunda, bu dağıtılmış çalışan AI örnekleri arasındaki veri tutarlılığını ve karar güvenilirliğini nasıl sağlayabiliriz? Bu ihtiyaç, teknolojik ilerlemenin getirdiği dağıtım yöntemi değişiminden kaynaklanıyor ve bu da merkeziyetsiz doğrulama için yeni bir talep oluşturuyor.

Bu arada, Web3 AI'nin gelişim yolu da evrim geçiriyor. Başlangıçta kavramsal spekülasyona dayanan projeler, giderek daha fazla altyapı inşasına odaklanan AI altyapısına yer veriyor. Pazar, hesaplama gücü, çıkarım, veri etiketleme ve depolama gibi çeşitli işlevsel alanların uzmanlaşmış iş bölümüne yönelmeye başladı. Örneğin, bazı projeler merkeziyetsiz hesaplama güçlerinin toplanmasına adanmışken, bazıları merkeziyetsiz çıkarım ağları inşa ediyor, diğerleri ise federatif öğrenme, kenar hesaplama, dağıtılmış veri teşviki ve dağıtılmış konsensüs mekanizmaları aracılığıyla AI yanılsamalarını azaltma gibi alanlara odaklanıyor.

Bu evrim, kavramsal spekülasyonun azalmasından altyapı talebinin ortaya çıkmasına, ardından uzmanlaşmış iş bölümü oluşumuna ve nihayetinde ekosistem iş birliği etkisinin oluşmasına kadar uzanan mantık zincirini yansıtmaktadır.

Dikkate değer olan, Web2 AI'nın teknolojik olarak giderek olgunlaşması ancak etkili ekonomik teşvikler ve yönetim mekanizmalarından yoksun olmasıdır; Web3 AI ise ekonomik modelde yenilikler sunmasına rağmen teknik uygulama açısından geridedir. İkisi arasındaki entegrasyon, tam olarak karşılıklı avantajları tamamlamayı mümkün kılmaktadır.

Bu entegrasyon, zincir dışı "verimli hesaplama" ve zincir içi "hızlı doğrulama" kombinasyonunu bir araya getiren yeni bir AI paradigması doğuruyor. Bu modelde, AI artık sadece bir araç değil, ekonomik kimliğe sahip bir katılımcıdır. Hesaplama gücü, veri ve çıkarım gibi kaynakların ağırlığı zincir dışındadır, ancak güvenilirlik ve şeffaflığı sağlamak için hafif bir doğrulama ağına da ihtiyaç vardır.

Bu kombinasyon, hem zincir dışı hesaplamanın verimliliğini ve esnekliğini korurken, hem de hafif zincir içi doğrulama ile sistemin güvenilirliğini ve şeffaflığını sağlar.

Bazıları Web3 AI'nin bir aldatmaca olduğunu düşünse de, gerçekte AI'nın hızlı gelişimi Web2 ve Web3 arasındaki sınırları bilerek ayırmamaktadır. Sadece açık bir zihin ve öngörücü bir bakış açısıyla, AI teknolojisinin entegrasyonunun sunduğu fırsatları ve zorlukları gerçekten kavrayabiliriz.