Kripto Varlıklar alanındaki "hava" projeleri neden yüksek değerleme alıyor?

Kripto varlıklar dünyasında, genellikle sadece gösterişli web siteleri olan ve büyük miktarda fon toplayabilen projelerle karşılaşıyoruz. Bu fenomen tesadüf değil, aksine oyun teorisinin etkisini gösteriyor.

Güney Kaliforniya dizisi "Silicon Valley"deki sahneleri hatırlayın: Geliri olmayan şirketlerin değeri, kâr eden şirketlerden daha yüksek. Risk sermayedarları açıklıyor: "Geliri göstermek 'ne kadar' sorusunu gündeme getirir, oysa geliri olmayanlar sonsuz olasılıkları hayal ettirir."

Kripto Varlıklar alanı bu mantığı uç noktaya taşıyor: Proje ne kadar soyutsa, fon toplama yeteneği o kadar güçlü oluyor. Bu bir eksiklik değil, aksine bu alanın en kârlı özelliği.

Gerçek Sınırlamalar Değeri

Gerçek ürünlere sahip olmak gerçeğin yüzüne bakmak anlamına gelir:

• Kullanıcı sayısı genellikle hayal kırıklığı yaratır
• Teknik sınırlamalar hayal kırıklığı yaratıyor
• Sahtecilik yapılamayan göstergeler son derece yıkıcıdır

Buna karşılık, yalnızca beyaz kağıdı olan projelerin potansiyeli yalnızca hayal gücüyle sınırlıdır.

Bu, garip bir duruma yol açtı: Gerçekten çalışan projeler piyasa tarafından cezalandırılıyor.

bilgi asimetrisi oyunu

Kripto Varlıklar toplama aşağıdaki tarafları içerir:

• Proje Kurucusu (Her Şeyi Bilen)
• Risk sermayedarları (biraz bilgi sahibi)
• Sıradan yatırımcılar (neredeyse bilgisiz)

Ürünü olmayan kurucular için kazanma stratejisi nettir:

• Kafa karıştırıcı ama heyecan verici
• Potansiyelden bahset, gerçeklikten değil
• FOMO duygusu yaratmak

Açıklama ne kadar belirsizse, çürütülmesi o kadar zor olur. İşlev ne kadar azsa, kusurları ortaya çıkarma fırsatı da o kadar az olur.

neden daha iyi sonuçlar talep eden kimse yok

"Mahkum Dilemma"ya benzer şekilde, Kripto Varlıklar yatırımı da böyle bir çıkmaza sahiptir: Eğer herkes kullanılabilir bir ürün görmeden yeniden yatırım yapmayı talep ederse, piyasa daha sağlıklı olur.

Ama beklemek, erken yüksek getirileri kaçırmak anlamına gelir. En erken katılanlar genellikle en fazla kazanç sağlar, hatta proje nihayetinde başarısız olsa bile.

Bu nedenle, akıllıca görünen bireysel kararlar (sadece taahhütle erken girmek) aptalca toplu sonuçlara (gürültüye fazla, içeriğe az önem vermek) yol açtı.

Hayallerin ve gerçeğin ticareti

Bir Medium makalesi her şeyi devirebilir ve trilyonlarca dolarlık değeri yakalayabilir.

Ve gerçek kodu olan projeler şunlarla yüzleşmek zorundadır:

• Gerçek kullanıcı sayısı
• Teknolojik Yetenek Sınırı
• Rekabet Dezavantajı Nedenleri

Bu, "saçmalık priminin" ortaya çıkmasına neden oldu - gerçek kısıtlamalardan koparak elde edilen değerleme primidir.

Hype Gücü

Proje kalitesini belirlemenin zor olduğu durumlarda, insanlar aynı sinyalleri ararlar:

• Etkileyici kişilerin yorumları
• Borsa Listelenme Durumu
• Token fiyat artışı

Bu sinyalleri üretmeye odaklanmak için tüm kaynakları kullanacak bir ürün projesi yok.

Kripto Varlıklar alanında, pazarlama her zaman geliştirmeden üstündür.

Gerçek Vaka

Şifreleme varlıkları alanında, yukarıdaki teoriyi doğrulayan milyarlarca dolarlık beyaz kağıt gömülmüştür:

• Bir proje: Tutkulu bir topluluk oluşturmak, piyasaya sürülmeden önce on milyar değer elde etmek. Ürün ne kadar soyut olursa, insanlar o kadar çok hayallerini yansıtabilir.
• Bir kamu blockchain'i: Her saniyede 160.000 işlem işleyebileceğini iddia ediyor, 350 milyon dolar fon topladı, lansmanında yalnızca 4 işlem/saniye işleyebiliyordu. Teknoloji iddiaları az kanıt, fon elde etme durumu ise fazla.
• Bir biyometrik proje: Biyometrik verileri token ile değiştirme fikri, milyarlarca dolar yatırım aldı.

Bu örnekler gösteriyor ki: Taahhüt ne kadar soyut veya teknoloji ne kadar karmaşık olursa, fonlama o kadar fazla olur ve nihayetinde başarısızlık da o kadar ağır olur.

bu durum neden devam ediyor

Mantıken, yatırımcılar uygulanabilir ürünler görmeyi talep etmelidir.

Ama oyun teorisi bunun neden olmayacağını açıkladı:

• FOMO duygusu gerçekten var: Erken yatırımcılar en fazla kar elde ediyor, bu da öncelikli yatırım baskısı yaratıyor.
• İddiaların içeriğini doğrulamak zor: Çoğu yatırımcının teknik değerlendirme yeteneği yoktur.
• Fon yöneticisinin kısa görüşlülüğü: Ücret kısa vadeli getirilerden ziyade uzun vadeli başarıya bağlıdır.
• Teşvik mekanizması uyumsuzluğu: bireysel menfaatler ve piyasa menfaatleri arasında tutarsızlık

Bu nedenle, ürün odaklı projeler, pratik projelerden daha fazla fon topluyor.

Oyun kuralları sorun yok, sadece bazı insanlar çok iyi oynuyor.