AI Kavram Projesi Üzerine Kısa Bir Analiz

Son dönemde, iki AI konsept projesi ardı ardına token oluşturma etkinliği (TGE) gerçekleştirdi ve bu durum sektörde geniş bir ilgi uyandırdı. Bu iki proje, AI girişimlerini kullanılmayan ekran kartı kaynaklarıyla birleştiren klasik bir iş modeline odaklanıyor.

Bu modelin temel amacı iki sorunu çözmektir: Bir yandan, birçok AI girişimi ve oyun render şirketi büyük miktarda hesaplama kaynağına ihtiyaç duymaktadır, ancak çok sayıda ekran kartı satın almak ve bakımını yapmak maliyetli olmaktadır; diğer yandan, birçok birey veya kurumun kullanılmayan yüksek performanslı ekran kartlarına (örneğin 4090, 3090, A100, H100 vb.) sahip olduğu görülmektedir. Eğer bu iki tarafın ihtiyaçlarını karşılayacak bir platform olursa, çift taraflı kazanç sağlayan bir durum yaratılabilir.

Bu iki proje, bu pazar fırsatına odaklanarak, kullanılmayan ekran kartı kaynaklarını AI şirketlerinin ihtiyaçlarıyla bağlayan bir platform oluşturmayı amaçlıyor. Bu model, genellikle büyük miktarda ekran kartı satın alma konusunda finansman eksikliği yaşayan AI girişimleri için özellikle cazip. Ayrıca, mevcut uluslararası koşullar altında, yüksek kaliteli ekran kartlarına erişim de birçok kısıtlama ile karşı karşıya. Bu nedenle, merkeziyetsiz bir hesaplama gücü paylaşım platformu son derece önem kazanmaktadır.

Ancak, bu tür platformlar tipik bir "önce tavuk mu, yoksa önce yumurta mı" sorunuyla karşı karşıya. AI şirketleri, platformda yeterli miktarda grafik kartı kaynağı olduğundan emin olmadan katılmak istemezken, grafik kartı sahipleri de yeterli sipariş olacağına inanmadıkça kaynaklarını platforma koymak istemezler. Bu döngüyü kırmak için bu projeler, kripto para teşvik mekanizmaları getirdi.

Bir proje, "önce tavuk" stratejisini benimseyerek, token teşvikleri ile platforma büyük miktarda grafik kartı kaynağını çekti. Raporlara göre, zirve döneminde platformda neredeyse yüz bin grafik kartı bulunuyordu. Bu yaklaşım, token modelinin merkeziyetsiz hesaplama platformlarındaki önemli rolünü göstermektedir.

Her iki proje de dengeli bir ödeme stratejisi benimsemiştir: Kullanıcılar fiat para veya stablecoin ile ödeme yapabilir, ancak platformun yerel token'ını kullanmayı seçerlerse işlem ücretlerinde indirimden yararlanabilirler. Bu yaklaşım, kullanıcıları platform token'ını kullanmaya zorlamamakla birlikte, token'a pratik bir kullanım sunmakta ve token'ın dağılmış bir şekilde tutulmasına yardımcı olmaktadır.

Ekosistem inşası açısından, iki proje farklı stratejiler benimsemiştir. Bir proje doğrudan ekran kartı kaynaklarını çekmeye odaklanırken, diğer proje sanal ve fiziksel madencilik makineleri satarak bir kullanıcı tabanı oluşturmayı hedeflemektedir. İkinci projenin stratejisi, kullanıcıların batık maliyetler yaratmasını sağlayarak topluluk bağlılığını artırmayı amaçlamaktadır.

Önemli bir not olarak, bu projelerden birinin, ekran kartlarının çalışma durumu ve sipariş işleme durumunu izlemekle görevli bir "denetçi" rolü getirdiğini belirtmek gerekir. Bu yenilikçi tasarım, dağıtık ekran kartı ağlarının karşılaşabileceği istikrar sorunlarını çözmeyi amaçlamaktadır.

Teknik ekosistem açısından, bu iki proje farklı blok zinciri platformlarını seçmiştir. Biri esas olarak Solana ekosistemine dayanmakta (belki gelecekte Aptos'a da genişleyecek), diğeri ise Ethereum ve Arbitrum'a dayanmaktadır. Bu ekosistem farklılıkları, proje ekiplerinin farklı stratejik değerlendirmelerini de yansıtmaktadır.

İlginçtir ki, bu iki proje bazı yönlerde rekabet etmesine rağmen, aralarında işbirliği de var ve hatta token değişimi yaptılar. Bu hem rekabet hem de işbirliği ilişkisi, kripto para sektörünün benzersiz ekosistemini göstermektedir.

Genel olarak, bu iki proje AI çağının önemli kaynağı olan hesaplama gücüne odaklanmakta ve kaynak dağılımını merkeziyetsiz bir şekilde optimize etmeye çalışmaktadır. Gelişimleri, bize blok zinciri teknolojisinin AI alanında nasıl bir rol oynayabileceğini gösterecek ve gelecekteki merkeziyetsiz hesaplama platformları için değerli bilgiler sağlayacaktır.